Με γραμματοσειρά λευκή, παχιά και απλή -Garamond ή Times πρέπει να είχαν χρησιμοποιήσει- επικοινωνούσαν τη λαμπερή έκθεση του El Greco που εκείνη την εποχή ήταν μια τονωτική ένεση στο αδύναμο και φοβισμένο κορμί της πόλης μετά τα χτυπήματα που είχε φάει.
Angel Franco/The New York TimesΗ τέχνη ήταν εκεί μέσα αλλά κάποιος έπρεπε να τη διαφημίσει. Να βρει τον καλό τίτλο, το σωστό χρώμα και τα κατάλληλα fonts για να φέρει κόσμο στα εκδοτήρια και να πάει το μήνυμα πιο μακριά. Από τις αποβάθρες στους σταθμούς του μετρό μέχρι τις δεξιές γυαλιστερές σελίδες των περιοδικών, η τέχνη χρειάστηκε τη διαφήμιση.
Και η διαφήμιση αφού επίσημα δεν έχει χαρακτηριστεί τέχνη, έπρεπε να κερδίσει κάτι από αυτή.
Πήρε λοιπόν (για δάνειο μιλούν οι διαφημιστές) τη φαντασία, την τολμηρότητα της -σε ορισμένες περιπτώσεις-, αντέγραψε ξεδιάντροπα στιλ και γραφισμούς και τσουπ, έστησε καταχωρίσεις για αλκοολούχα, κόκκινες σάλτσες και πατατάκια με γεύση φαγητών. Γύρισε τηλεοπτικά σποτάκια για αυτοκίνητα, τράπεζες και καλλυντικά.
Η τέχνη και η διαφήμιση, τελικά, όλα τα χωράνε.
Μόνο που στην πρώτη περίπτωση πληρώνεις πιο ακριβά. Και φυσικά δεν λες ποτέ στον καλλιτέχνη «αυτό δεν μου αρέσει, θέλω κι άλλες ιδέες».
Και έτσι η ιστορία συνεχίζεται στα χαρακώματα. Ό, τι νέο φέρνει η τέχνη το τσιμπάει ο ψαγμένος διαφημιστής και το φέρνει στα μέτρα του και άλλες φορές μια διαφημιστική ιδέα γίνεται έργο με εγνωσμένη καλλιτεχνική αξία.
Αρχές της δεκαετίας του 80, ο Kalvin Klein αφήνει εν λευκώ την προβολή του brand στον μεγαλύτερο Αμερικάνο φωτογράφο. Ο Bruce Weber δημιουργεί την περίφημη, αμφισβητούμενη από πολλούς, ασπρόμαυρη καμπάνια που γέννησε ένα αξεπέραστο στυλ και ταυτόχρονα γέμισε τα λαμαρινάδικα στραπατσαρισμένα αυτοκίνητα από τις συγκρούσεις που προκαλούσαν τα billboards στους δρόμους του Μεγάλου Μήλου.
The Absolut Campaign. Ελκυστική και πασίγνωστη, η καμπάνια θεμελιώθηκε πάνω στη μαγεία του μάρκετινγκ και το σχήμα του μπουκαλιού. Εκατοντάδες θέματα σε όλο τον κόσμο γέμισαν τα αρχεία συλλεκτών και μουσείων design. Έγιναν αφίσες, μπλουζάκια και μανία. Πέρα από τα κλασικά θέματα (bottle shaped ads) και τα city ads η κατηγορία που συζητήθηκε ιδιαίτερα και γέμισε με ολοσέλιδες το Interview την εποχή της ακμής του ήταν τα θέματα που επιμελήθηκαν καλλιτέχνες όπως ο Andy Warhol, Arne Jacobsen, John Cross, Keith Haring, Roberto Britto, George Rodrigue, Al Hirschfeld, Michel Schawrtz, Lawrence Gartel. Ο κατάλογος της τέχνης και της διαφήμισης του αλκοόλ είναι μακρύς. Και εντυπωσιακός σε εικόνες.
Όταν η Xerox θέλησε να λανσάρει μικρούς, έγχρωμους οικιακούς εκτυπωτές εμπιστεύθηκε τη διαφημιστική της και χρησιμοποίησε τον Μπλε Σκύλο του George Rodrigue. Μετά από 2 μήνες λανσαρίσματος η δημόσια γνώση για το προϊόν και την εταιρία (σύμφωνα με την IntelliQuest Inc) αυξήθηκε κατά 100%.
Τα παραδείγματα δεν σταματούν εδώ. Coca-Cola, Stolichnaya, Channel, Harvey Nichols, Louis Vouiton, Hermes, Nike, adidas, Sony είναι μερικά μόνο από τα brands που έχουν ανοίξει την επικοινωνιακή αγκαλιά τους στην τέχνη και τους τολμηρούς εργάτες της.
Ο φιλόσοφος των media Marshall McLuhan σε ανύποπτο χρόνο δήλωσε πως η διαφήμιση είναι το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό πλαίσιο του 20ου αιώνα και ένας από του κορυφαίους διαφημιστές του αιώνα μάλλον θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες τέχνης του αιώνα: Ο Charles Saatchi με τη φερώνυμη γκαλερί και τα διάσημα αποκτήματά του, αγαπάει την τέχνη που του θυμίζει διαφήμιση. Ή μήπως τη διαφήμιση που μοιάζει στην τέχνη;
Ώρα να γυρίσει η κλεψύδρα. Να πέσουν οι κόκκοι της επικοινωνίας πάνω στους κόκκους της εικόνας. Το μπλέξιμο διαφήμισης και τέχνης είναι δεδομένο. Μάλλον, από δω και στο εξής, το ζητούμενο δεν είναι αν υπάρχει κάτι διακριτό που θα τις ξεχωρίσει αλλά το σλόγκαν που θα τις ενώσει για πάντα.
Nikos Palaiologos / Creative Director
# Βρίσκετε πως η τέχνη στη διαφήμιση σας ενδιαφέρει περισσότερο;
Στην ΑΔΕΛ θα χαρούμε πολύ να σας δούμε από κοντά και να τα πούμε με περισσότερες λεπτομέρειες.
Contact details: 210 2783 000, ilovead@adel.gr
No comments:
Post a Comment